Back جندي أول (رتبة عسكرية) Arabic Vojnik 1. klase BS Private first class English Private first class French Razvodnik Croatian Soldato scelto Italian 上等兵 Japanese Рядовой первого класса Russian Private First Class SIMPLE Slobodník Slovak

Starszy szeregowy

Starszy szeregowy
Wojska Lądowe
Aktualne oznaczenie stopnia
naramiennik
naramiennik
kurtka nieprzemakalna
kurtka nieprzemakalna
Oznaczenie stopnia 1925–1939
naramiennik
naramiennik
Oznaczenie stopnia 1919–1925
naramiennik
naramiennik

Starszy szeregowy (do 1977 r. starszy szeregowiec)[1] – do 2022 najwyższy[2] stopień w korpusie szeregowych[3] w Wojsku Polskim. Niższym stopniem jest szeregowy, a wyższym starszy szeregowy specjalista. Żeby go posiadać, trzeba m.in. posiadać przygotowanie zawodowe, np. zasadniczą szkołę zawodową, odbytą zasadniczą służbę wojskową w pełnym wymiarze (są wyjątki zwalniające z tego obowiązku), przejść testy sprawnościowe i psychologiczne, być osobą niekaraną.

Równorzędnym stopniem jest stopień starszego marynarza w Marynarce Wojennej. Odpowiednikiem starszego szeregowego w artylerii był do 5 lipca 1994 bombardier[4].

Stopień starszego szeregowego zamiast starszego szeregowca został wprowadzony rozkazem nr 18/MON Ministra Obrony Narodowej z 8 grudnia 1976[5] wprowadzającym z dniem 15 października 1977 do użytku w Siłach Zbrojnych PRL Regulamin służby wewnętrznej Sił Zbrojnych PRL, sygn. Szt.Gen. 791/76. W regulaminie tym w wykazach stopni wojskowych podano nazwę najniższego stopnia wojskowego – szeregowy[6]. Zmiana ta została uwzględniona również w ustawie o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przy najbliższej nowelizacji 28 czerwca 1979[7].

  1. ↑ Laprus 1971 ↓, s. 411.
  2. ↑ Ustawa z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. z 2022 r. poz. 655)
  3. ↑ W latach 1919–1924 w Wojsku Polskim stopień starszego szeregowca był zaliczany do korpusu podoficerów. Zob. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych z 21 czerwca 1919 o nazwach stopni podoficerskich, „Dziennik Rozkazów Wojskowych” 1919, nr 80, poz. 2798, s. 1868; Ustawa z 18 lipca 1924 o podstawowych obowiązkach i prawach szeregowych Wojska Polskiego (Dz.U. z 1924 r. nr 72, poz. 698), s. 1040.
  4. ↑ Decyzją nr 62/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 lipca 1994 r. został wprowadzono do użytku w Siłach Zbrojnych RP Regulamin ogólny Sił Zbrojnych RP, sygn. Szt.Gen. 1426/94, w którym nie zamieszczono wykazu stopni wojskowych; obowiązywały tylko te stopnie wojskowe, które znajdowały się w ustawie z 21 listopada 1967 o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, art. 74 Dz.U. z 2021 r. poz. 372.
  5. ↑ Dz.Rozk. MON 1977, 26 marca, nr 3, poz. 16, s. 31.
  6. ↑ Regulamin służby wewnętrznej Sił Zbrojnych PRL, sygn. Szt.Gen. 791/76, Warszawa 1977, pkt 21, s. 20 i zał. 1, s. 165.
  7. ↑ Dz.U. z 1979 r. nr 15, poz. 97.

Developed by StudentB